RODZAJE NAPADÓW PADACZKOWYCH W ZESPOLE DRAVET

NAPADY UOGÓLNIONE – są wynikiem zaburzenia czynności elektrycznej obu półkul mózgu

• napady toniczno-kloniczne – napady charakteryzujące się zwiększeniem napięcia mięśni całego ciała (faza toniczna), rozpoczynającym się od sztywności ramion i nóg. Fazie tonicznej, która zazwyczaj trwa ok. 20-30 sek., towarzyszy bezdech pochodzenia ośrodkowego. Zwykle kończy się wystąpieniem głębokiego wdechu, po którym rozpoczyna się faza kloniczna, czyli drgawki całego ciała. Napadom toniczno-klonicznym może towarzyszyć szczękościsk, ślinotok, mimowolne oddawanie moczu lub kału. Podczas napadu dochodzi również do utraty przytomności;
  
  
• napady kloniczne – uogólnione drgawki całego ciała;
  
  
• napady miokloniczne i zrywy miokloniczne – mimowolne, krótkie ruchy (szarpnięcia), które powodują nagły skurcz mięśni (mioklonia). Są zaliczane do napadów uogólnionych, choć czasami mogą być ogniskowe i dotyczyć określonych grup mięśniowych, powodując nagłe ruchy głowy, ramion lub powiek;
  
  
• napady atoniczne – nagła utrata napięcia mięśniowego, najczęściej w obrębie mięśni kończyn górnych i dolnych, co w konsekwencji powoduje upadek chorego potencjalnie skutkujący urazem lub urazami;
  
  
• napady nieświadomości – przykład napadu bezdrgawkowego, w przebiegu którego dochodzi do przerwania wcześniej wykonywanej czynności. Chory nieruchomieje, oczy wpatrują się w jeden punkt, nie mówi i reaguje z opóźnieniem, gdy się do niego zwraca. Bodźce dźwiękowe lub dotyk mogą niekiedy prowadzić do przerwania napadu. Zwykle typowe wyłączenie trwa kilka lub kilkanaście sekund; znacznie rzadziej obserwuje się dłuższe napady.

NAPADY OGNISKOWE (CZĘŚCIOWE) – nadmierne wyładowania bioelektryczne występują w jednym konkretnym miejscu mózgowia i w obrębie jednej półkuli

• napad częściowy prosty – w czasie napadu pacjent zachowuje świadomość. Wśród tego rodzaju napadów wyróżnia się: napady częściowe ruchowe, czuciowe, sensoryczne (zmysłowe), wegetatywne i psychiczne (emocjonalne);
  
  
• napad częściowy złożony – może przebiegać jako zaburzenie świadomości (pacjent może nie pamiętać, że przebył napad), występujące już na początku napadu lub też początek odpowiada napadowi częściowemu prostemu z przejściem w napad częściowy złożony. Może również przybierać formę nagłego znieruchomienia z zahamowaniem wykonywania jakiejś czynności bądź formę automatyzmów – wykonywania mimowolnych, niezamierzonych czynności typu: mlaskanie, przełykanie śliny, skubanie ubrania, rozpinanie guzików.
  
  

STAN PADACZKOWY

Czym jest stan padaczkowy?

Na przestrzeni lat, w literaturze przyjęło się, że stan padaczkowy jest to napad padaczkowy trwający powyżej 30 minut lub co najmniej 2 napady, między którymi chory nie odzyskuje pełnej świadomości.

Jednak w ostatnich latach ustanowiono tzw. operacyjną definicję, zgodnie z którą każdy napad padaczkowy trwający powyżej 5 minut wymaga postępowania terapeutycznego właściwego dla stanu padaczkowego. Wynika to z faktu, że liczne doniesienia naukowe wykazały znacząco zmniejszone prawdopodobieństwo samoograniczenia napadu padaczkowego w przypadku napadów trwających powyżej 2 minut.

Dlaczego jest tak groźny dla pacjenta?

Długo trwający stan padaczkowy prowadzi do istotnego pogorszenia stanu neurologicznego, związanego z uszkodzeniem komórek mózgu. Pogarszający się stan kliniczny pacjenta wynika z zaburzeń ze strony różnych narządów i układów, w tym: zaburzeń oddechowych, rytmu serca, funkcji układu autonomicznego, występowania objawów wynikających z załamania homeostazy procesów metabolicznych oraz ryzyka wtórnego zachłyśnięcia.